Najważniejsze o polityce, migracji i społeczństwie.

Obecna ustawa o nadawaniu obywatelstwa jest restrykcyjna i selektywna. Uprzywilejowuje dobrze lub bardzo dobrze wykształconych obywateli UE/EFTA. Szczególnie tych z państw sąsiedzkich. Na czym to polega? Osoby z krajów sąsiedzkich znają już jeden ze szwajcarskich języków. Wiele państw UE (tzw. Zachodnie) mają podpisane umowy o osiedleniu się, które dają prawo ich obywatelom otrzymać pozwolenie C już po pięciu latach pobytu. Znajomość języka i pozwolenie C to jedne z głównych wymogów by otrzymać obywatelstwo. Z drugiej strony poszkodowane są osoby z wykształceniem podstawowym i ci, którzy przyjechali do Szwajcarii jako dorośli i nie dorobili się majątku. Ta ustawa prowadzi do naturalizacji elit i zmienia w ten sposób strukturę szwajcarskiego społeczeństwa. Czy jest to na korzyść szwajcarskiego społeczeństwa? Można wątpić. 
Mamy zatem w Szwajcarii klasową segregację przy nadawaniu obywatelstwa. Co to znaczy dla Unii? Większość naszych członków nie ma szwajcarskiego paszportu. Ta selektywność stanowi poważną przeszkodę na drodze do integracji. Dlatego musimy otwarcie o tym mówić w naszych gremiach, w rozmowach z koleżankami i kolegami z branży i z regionów. Wiele osób nie wie jakim trudnym, drogim i często poniżającym procesem może być nabywanie obywatelstwa.
Inicjatywa demokratyczna, na którą udało się zebrać podpisy, rozpocznie ważną debatę. Zakłada ona roszczenie o nadanie obywatelstwa po legalnym, pięcioletnim pobycie, braku ciężkich przestępstw, braku ryzyka dla wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa oraz podstawowej znajomości języka. Są to uczciwe zasady dla wszystkich. Wykorzystajmy tą szansę!