Më të rëndësishmet nga politika, migracioni dhe shoqëria.

Duhet të paramendohet situata e pashpresë e Rojda Aslan: Ajo ikë nga dhuna në familje, fillon të ndërtoj një jetë të re, mëson gjermanisht, punon dhe në të njëjtën kohë kujdeset për vajzën e saj të mitur. Në këtë situatë, ajo ka nevojë për mbështetje – pikërisht për këtë është ndihma sociale. Por zyra e migracionit e akuzon se nuk është integruar, sepse merr ndihmë sociale. Pas ikjes nga dhuna vjen makthi tjetër: Zyra e Migracionit në Solothurn nuk ia vazhdon lejen e qëndrimit dhe gjykatat e refuzojnë ankesat e saj. Sipas tyre, ajo duhet të largohet nga Zvicra me vajzën e saj njëmbëdhjetë vjeçare. Fakti që fëmija ka lindur këtu, ka miq dhe shkon në shkollë - e gjithë kjo është injoruar nga autoritetet. Nëse kjo ishte për shkak të ashpërsisë së qëllimshme apo mungesës së ndjeshmërisë, mbetet e hapur. Fatmirësisht sindikata Unia i mbështet. Një avokat i financuar nga Unia paraqet një ankesë pranë Komitetit të OKB-së për të Drejtat e Fëmijëve. Rezultati: Rojda dhe vajza e saj lejohen të qëndrojnë për momentin.
Ky rast paraqet një zhvillim shqetësues: ligjet kufizuese rrallë vihen në pikëpyetje sepse supozohet se ato prekin "vetëm" migrantët. Por pikërisht këtu qëndron problemi: kjo politikë minon vlerat themelore të shoqërisë sonë. Agjitacioni i krahut të djathtë kundër pakicave është bërë shoqërisht i pranueshëm, partitë e qendrës e mbështesin atë dhe forcat e majta progresive bëjnë shumë pak për ta kundërshtuar atë.

Të drejtat e njeriut zbatohen gjithnjë e më shumë në mënyrë selektive. Padrejtësia i prek së pari migrantët, pastaj minoritetet e tjera. Në kohët e solidaritetit në rrënim, gjithnjë e më shumë njerëz zhyten në pasiguri ekzistenciale. Shpërbërja e të drejtave shpesh fillon në heshtje, duke prekur vetëm pak njerëz – derisa të bëhet normë. Është koha për të luftuar kolektivisht. Kjo nuk është një luftë vetëm për pakicat, por për të gjithë ata që duan një shoqëri të drejtë dhe demokratike. Të mos lejojmë që agjitacioni popullist, autoritarizmi dhe përjashtimi social të vazhdojnë të përhapen. Së bashku ne mund të luftojmë për një të ardhme solidariteti – sepse vetëm së bashku jemi të fortë.